"رضا پشابادی" جوانی جویای نام نبوده ونیست او عاشق خدمت به ملت بزرگ ایران و مردم شریف کردستان در قالب زبان طنز و هنرتلویزیونی است؛ سال های سال است که او را از نزدیک می شناسم و افتخار داشته ام که چند سالی را به عنوان دبیر درخدمت او باشم.

البته قطعا آقای "غلامعلی باجلانی" کارهای تلویزیونی بسیاری را با وی انجام داده است، اما این حقیر اولین فردی بودم که در دوران دانش آموزی پی به استعدادهای ذاتی این هنرمند خوش ذوق کامیارانی برده و او را یکی از استعدادهای ناب در زمینه هنر تئاتر وسینما می دانستم.

رضا پشابادی زمانی که درکارهایش اقدام به ابفای نقش می کند تجسم عینی خود نقش شده، گویی که رضا در حال نقش بازی کردن نیست بلکه احساسات واقعی خود را بیان می کند چون به کارش ایمان دارد و با تمام وجود به آن می پردازد.

از جمله عواملی که باعث شده است رضا پشابادی به حق واقعی خود در سینمای ایران نرسد عدم اعتقاد کارگردانان کشور به روح متجلی شده بازیگری در اوست، رضا نقش را با تمام وجود و ایمان به آن اجرا می کند و دریغ از صاحبان سینما و تلویزیون ایران که نمی توانند از وجود "چارلی چاپلین" ایران بهره گیرند.

اگر او را چاپلین ایران نامیده ام چیزی به گزافه نگفته ام چرا که او با زبان بسیار شیرین کُردی چنان به ایفای نقش می پردازد که بیننده را محسور خویش می سازد و زمانی که سریال رضا پشابادی پخش می شود دیگر شبکه ها حداقل در غرب کشور خریداری ندارند تا آنجا که بیننده هیچ گاه به عنوان اصلی سریال یا فیلم نمی پردازد و می گویند امشب سریال رضا پشابادی پخش می شود، این نشان از توانائی های ذاتی رضا دارد.

جناب آقای سرافراز با عنایت به این که شما مسئول رسانه ملی هستید لازم بود که این استعداد کشف شده را به کار بگیرید. باید در سیمای کردستان محدود نگردد و از وجود او در سینمای ملی کشور استفاده شود.

رضا را باید این گونه بیان کرد که مادرزاد هنرمند به دنیا آمده است و هنرمند بزرگ شده است. او همواره با عشق و ایمان به ایفای نقش می پردازد؛ هیچ گاه به پول نپرداخته است چون هنر را با پول معاوضه نکرده و نمی کند.

امید داریم که مسئولین صداوسیمای کشوری از وجود این هنرمند کردستانی در سیمای ملی بهره گیرید و او را به سینمای ایران معرفی نمایند.